"زندگی مبارزه است" را برای هر ناکسی نگفته اند. با دوستی نشسته بودم داستانی از هدایت تعریف کرد. " دوست دختر هدایت بهش میگه که تو اولین آدمی هستی که من واقعا دوستت دارم. هدایت منقلب میشه پیش خودش فکر می کنه یعنی قبل از من هم بوده اند؟ و برای اولین بار خودکشی می کنه که نافرجام می مونه".
آدمی مثل صادق هدایت عذاب می کشه، چند نفر رو میشناسین که عذاب ببینن از دنیایی که توش زندگی می کنن. خیلی کم هستن. این نیست که یه شب غمزده باشی و بگی عجب دنیای مزخرفی. نه. این دردیه که با اندکی از آدمها زاده می شه. غم شکم سیری نیست، کم غمی نیست. نگید زندگی مبارزه ست. زندگی برای کسی مبارزه است که دنیا شکنجش می کنه. دهنتونو آب بکشین.