در تمام مدت زندگیم ادبیات همواره گوشه ای از زندگیم را اشغال کرده بود.تا اینکه قدم در راه مهندسی گذاشتم و چند سالی از این عشق دیرینم دور ماندم.این وبلاگ را فقط برای این راه اندازی کرده ام تا بخشی از آن ذوق که هنوزخاموش نشده را- و اکنون با رنج ِ گذر زمان نیز به هم آمیخته- با گزیده ای از افراد در میان بگذارم ومسلما بسیار گرامی خواهم داشت کسانی راکه بر نوشته های من نقد واشکال می کنند .
1 نظر:
می سازن دیر و زود داره سوخت وسوز نداره
ارسال یک نظر